Aan alles was gedacht! Nou ja, aan zo goed als alles.
Als je een buitenactiviteit organiseert, blijft het weer een onvoorspelbare factor. Maar voor die specifieke dag waarop de schipper en ik het Mysterie van Langedijk zouden ‘draaien’, beloofde het weer zich van zijn goede kant te laten zien. We besloten om niet in Westfriese klederdracht te gaan. Het waaide te hard, ik kon mijn hoedje kwijtraken.
De groep was op tijd gearriveerd, compleet en wel.
Dat wil zeggen: ze waren met één persoon minder dan aangekondigd, maar dat de samenstelling van groepen tot op het laatste moment wisselt, is inmiddels een bekend gegeven voor de schipper en mijzelf. Daar hadden we al over nagedacht.
De stemming zat er al in voordat de mensen aan boord gingen. Gelukkig maar, want daar kun je wel bij nadenken, maar je kunt er niets aan doen.
Ze stapten in, nieuwsgierig naar wat dat Mysterie van Langedijk inhoudt. De eerste stop die we maken, na het verlaten van de lighallen van Museum BroekerVeiling is bij het Bakkershuys. Daar vertelde ik het bijbehorende gedeelte van het verhaal.
We moeten terug, zei de schipper, er staat nog een meneer te wachten.
Maar de groep was toch compleet?
De koolvlet tufte de lighallen weer in, daar stond die bewuste meneer. Hij nam plaats en maakte het hele verdere Mysterie van Langedijk mee, na de ingekorte introductie te hebben gekregen.
Ik maak steeds bekend dat reserveren noodzakelijk is. Na afloop vroeg ik deze meneer of hij op de bonnefooi gekomen was. Hij had een paar weken eerder al geboekt, zei hij.
Ik wist van niks.
Hij noemde zijn naam, dat zei me ook niks.
Thuis heb ik mijn mailbox voor het Mysterie nog eens nagekeken. Die bewuste boeking zat in de spam.
Daar had ik niet aan gedacht.
