Een vierpotige stekker: waar zie je tegenwoordig nog zo’n aansluiting voor je vaste telefoonlijn?
Het koopje dat mijn dochter op Marktplaats had gevonden, bleek niet het buitenkansje te zijn dat ik triomfantelijk in de wacht hoopte te slepen.
Thuis stond ik bedremmeld met mijn aankoop in handen. Was dit een miskoop geweest?
Had ik dat welbestede tientje beter meteen in de grijze bak kunnen gooien?
Misnoegd – en dat is zacht uitgedrukt – deelde ik mijn teleurstelling met mijn kind.
‘Gooi nog geen stekkertjes weg, die kun je omwisselen.’ appte ze.
Alsof ze kon zien hoe ik erbij stond, raadde ze me aan om een kabel van mijn nieuwe tweedehandsje om te wisselen met die van het kapotte toestel.
Het paste!
Wat een geluk dat het zo makkelijk op te lossen was.
Nu was mijn telefonie-leed achter de rug.
Dacht ik.
Maar al gauw begon het ‘nieuwe’ toestel te piepen.
Bloedirritant.
Met nieuwe batterijen erin moest dat opgelost zijn.
Ja hoor.
Eventjes dan toch.
Oké, dan die oude batterijen er maar weer in. Dat ging goed.
Maar na drie weken ging het weer mis.
De telefoon had last van herlaadbare batterijen die leeg waren. Van eenmalige moest hij niets hebben.
Knarsetandend van ergernis heb ik op internet gekeken: waar haal ik zo gauw van een oplader vandaan? Gelukkig, Hema verkoopt die. Inclusief batterijen. AA wel te verstaan en ik moest natuurlijk AAA hebben.
In het opladertje bleken de Panasonic-krengen niet op te laden te zijn.
Bol.com hielp me bij het vinden van herlaadbare AAA-batterijen.
Een paar muisklikken zorgden ervoor dat ik die rotdingen de volgende dag kon ophalen.
Het voordeel dat ik aanvankelijk aan dat telefoontoestel had gehad, begon al aardig te verdampen. Met de uitgaven die er nog bij kwamen, had ik net zo goed meteen een nieuw toestel kunnen kopen.
