Als de drukproef in mijn mailbox zit, betekent dat dat ik mijn manuscript voor de derde keer terugkrijg van de uitgeverij.
De eerste keer is als de externe redacteur ernaar heeft gekeken. Of ik dan weer wil kijken naar haar bevindingen.
Dan wordt het een tijdje stil en opeens zit mijn nieuwe boek weer in mijn mailbox. Ditmaal gezien door de persklaarmaker. Of ik nog een keer wil kijken naar de opmerkingen.
Al die tijd ziet het script er nog steeds uit als een Word-document.
Het verhaal komt nogmaals terug. Deze keer in de vorm van een drukproef. Op het scherm verschijnen de pagina’s die zijn opgemaakt zoals ze er in een boek uitzien. Verdwenen is de oeverloze hoeveelheid tekst van het Word-document. Het hele verhaal is overzichtelijk opgedeeld in boekpagina’s.
In deze vorm staan er maar vierendertig regels op een bladzijde, tegenover de vijftig regels die ik op één pagina heb getikt. Minder woorden op een pagina betekent meer bladzijden in het boek.
Ik heb 130 kantjes A4 gevuld met de belevenissen van Pleuni. In het boek worden 224 bladzijden gevuld. De tekst is gezet in een prettig leesbare letter. De zinnen die ik op een nieuwe regel ben begonnen, hebben in de drukproef een inspringing gekregen. Dat geeft een mooie bladspiegel.
Het lijkt of er nu niets meer in de weg staat van het drukken. Toch word ik weer gevraagd of ik de tekst wil nalopen en of ik alles wat niet oké is, in een tabel wil zetten. Moet ik dan bij elke verkeerde afbreking tellen op welke regel die staat? Nee, in de drukproef is de nummering van de regels in de kantlijn meegenomen. Als ik de tekst heb doorgelopen, stuur ik de tabel terug.
Mijn nieuwe boek is weer een stap dichter bij zijn voltooiing.
