Een goede vriend van mij geeft een presentatie. Ik weet begin- en eindtijd, maar ik kan er niet bij zijn. Ik steek een kaarsje aan, voor steun en zeg: ik ben in gedachten bij je. Als de eindtijd van zijn presentatie verstreken is, als die steun niet meer nodig is, wil ik het kaarsje uitblazen.
Het vlammetje is al eventjes gedoofd, zie ik.
In een impuls kijk ik wanneer mijn vriend weer online kwam, na de lezing.
Op hetzelfde moment dat het kaarsje uitging.
Dat kleine lichtje moet alles hebben gegeven, als mijn vriend later reageert: het ging heel goed!
