Het was niet dat ik schrok toen ik ten dans gevraagd werd, al kan ik het helemaal niet. Nee, ik schrok omdat opeens mijn jonge marine-officier weer voor me stond.
Hè, waar gaat dat over?
Het gaat over Verhalen Halen, het Langedijker auteursfestival, dat dit jaar op 6 oktober plaatsvond in de Allemanskerk. Elke editie heeft een thema. Dit jaar zetten de Langedijker auteurs het thema Nostalgie in de schijnwerpers.
Elf auteurs, elf verschillende visies op het thema. Dat wil zeggen: ik deelde een podiumplek met Marco Meeuwisse. En om nou met zijn tweeën iets te gaan voorlezen: mèh…
Dus moesten we tot dan toe niet aanwezige acteervaardigheden oproepen om uit te beelden hoe wij tegen Nostalgie aankeken.
In het kort: Het ging om een echtpaar. De echtgenoot is marine-officier. Na een leven lang op zee zit hij door zijn pensionering thuis. Zij is de teleurstelling van zijn afwezigheid doorgekomen en is op haar vrijheid gesteld geraakt. Nu zitten ze op elkaars lip.
Het huis is te klein.
Ze zien dat het zo niet verder kan en besluiten beiden hun koers te wijzigen (om in nautische termen te blijven). Wat is dan de eerste stap naar harmonie? Dansen. Dansen zoals je deed toen je nog jong was.
