Het omslag van een boek zorgt voor de eerste indruk ervan.
Het moet opvallen, het moet de aandacht trekken en wel zodanig dat de lezer het oppakt, de plattekst op de achterkant leest. En dat hij of zij hopelijk tot aankoop – of lezing – overgaat.
Wat ik nu opschrijf klinkt heel vanzelfsprekend, maar aan een omslagontwerp gaat heel wat vooraf. Als je een pakkend ontwerp kunt fabriceren op grond van niet meer dan een boekplan, dan kun je wat.
Vanaf deze plek buig ik daarom voor de onvolprezen ontwerpster van Uitgeverij Zomer & Keuning. Het vergt inleving om tot een passend geheel te komen. Dat spreekt ook uit de nauwkeurigheid waarmee het omslag van mijn nieuwe roman tot stand is gekomen.
Dat boekplan is een korte inhoudsomschrijving die ik moet inleveren voordat ik een boek ga schrijven. Dat is een spannend stuk. Op grond van die korte tekst besluit de uitgever of ze het boek gaat publiceren of niet.
Uit dit boekplan was op te maken dat mijn nieuwe roman een haakje heeft met de voorgaande: De tuin van Teun. Dat was mede de reden dat de titel die ik had bedacht van het toneel verdween.
De uitgeverij pakte de link met De tuin van Teun nog veel steviger op. Ze speelden er zelfs op in.
De omslagen van beide boeken lijken op elkaar. Niet alleen de afbeeldingen, maar ook de titels hebben verwantschap.
Het boek, dat in oktober uitkomt, heet: De puzzel van Pleuni.
Ik moest even wennen, maar ik werd steeds enthousiaster toen ik zag hoe goed deze titel de lading van het boek dekte.
Die wijst in de richting van de dubbele betekenis die eraan wordt gegeven in het verhaal.
De titel, de afbeelding en de inhoud zijn bij elkaar gepakt. Hoe kan het zo mooi samen vallen.
