De man vertelt zijn verhaal in DNA onbekend. Het is een hartverscheurend relaas over zijn ouders die een slecht huwelijk hadden. Hij was de inzet van de ruzies, want hij was voortgekomen uit een avontuurtje van zijn moeder.
Zijn beladen voorgeschiedenis houdt hem nog steeds bezig, maar hij is er intelligent mee om gegaan. Hij praat er rustig en weloverwogen over. Op de vraag waarom hij de zoektocht via de tv wil doorzetten, geeft hij een wijs antwoord: ‘Omdat ik wil laten zien dat je met geheimen niet verder komt, ik zou graag zien dat het taboe hierover doorbroken wordt.’
Ik kan alleen maar denken: wat ben jij leuk. Ik buig dichter naar de tv toe om die man, die van mijn leeftijd is, beter te bekijken. Hij heeft diepliggende blauwe ogen, gladgeschoren wangen en kortgeknipt haar.
Als hij met de presentatrice door zijn geboortedorp loopt, neem ik hem aandachtig op. Wat hij aanheeft, bevalt me. Hij heeft een goede smaak in kleding. Hij is goed gebouwd, hij heeft rechte benen. Door zijn openstaande jas zie ik net de kleine bolling van zijn buik. Die maakt hem nog aantrekkelijker.
Hij zegt dat hij het liefst uit de DNA-test ziet komen dat de man, die niet met zijn moeder getrouwd was, zijn vader is. Hij zegt het met een verlegen lach om die mooie mond. Met die lippen waarmee hij ongetwijfeld heerlijk kan zoenen.
Dat doet hij ook.
Bij de uitkomst die hij wenste, kust hij zijn vrouw. Zijn grote liefde, met wie hij al 35 jaar getrouwd is. Ze vormen een mooi koppel. Dat ze een goed huwelijk hebben, straalt er aan alle kanten vanaf.
Ik zet zuchtend de tv uit. Met hangende schouders loop ik de kamer uit en denk treurig: waar zat je nou mijn hele leven?
