De schipper van Rondvaart Langedijk die de deelnemers aan de schrijfvaartocht meenam door het Rijk der Duizend Eilanden kende zoveel verhalen. Het was onmogelijk om dat in één keer op te nemen.
Het leek me fantastisch om die verhalen zelf te kunnen vertellen. Ik ging nog een keer mee varen. Nu trof ik een andere schipper, die weer allerlei andere zaken wist op te dissen.
De illusie om compleet te zijn kon ik opgeven. Ik had gezien dat de mensen aan de lippen van de schipper hingen. Misschien was het wel zo slim om mijn plannen een beetje aan te passen.
Al wat de schipper vertelde nam ik op als vast onderdeel van de schrijfvaartocht. Wat ik de mensen wilde meegeven, moest een stapje achteruit.
Had ik van te voren niet bedacht, maar het idee van interactie stond me wel aan.
Ik kon wel zorgen voor (historische) aanvulling. Via internet bestelde ik een aantal boeken over de geschiedenis van Langedijk. Waar ik dacht dat ik wel wat wist van mijn eigen dorp, bleek ik een groentje. Struinend in uitgaven die naar een stoffige zolder roken, ging mijn kennis er met sprongen op vooruit.
Met de ervaring van twee vaartochten was ik er wel uit welke schrijfoefeningen ik de deelnemers wilde laten doen en hoe ik dat ging uitleggen.
De schrijfvaartocht moest op meerdere vlakken een belevenis worden. Naast de petitfour bij de ontvangst op Wijndomein De Koen, moest er aan boord ook nog een natje en een droogje zijn.
Ik was niet van plan de deelnemers te laten weggaan zonder een passende afsluiting. Voor bij de napraat, ook weer op Wijndomein De Koen, moest er weer een hapje zijn, naast een glas feestelijke prosecco.
Nu nog op zoek naar een lekker hapje aan boord. Wie moest dat verzorgen?
Zie voor een sfeerimpressie ook het filmpje op deze website onder Aanbod: Schrijfvaartochten
Voor informatie en boekingen: www.langedijkeruitje.com
Foto: Marjolein Ansink
