Plons! Weer een hond te water. Achter de bal aan. Hij klautert op de kant, schudt zich uit en rent terug naar zijn baasje of vrouwtje. Klaar voor nog een keer. De bal gaat weer in de werpstok en hup! Hond opnieuw te water.
De natte pootafdrukken zijn bewijzen van hondenpret. Heel veel hondenpret.
Als een teller kon bijhouden hoe vaak hier een hond in het water springt om een bal te pakken, dan zou je het snel zien oplopen.
Niet alle honden hoeven het water in. Een bal achterna zitten over het gras is ook leuk. Zeker als je daarvan onderling een wedstrijdje kunt maken. Een Mechelse herder en een Vizsla jakkeren er zij aan zij achteraan. De Mechelaar is sneller, springt op en grijpt de bal. De Vizsla is geen moment verbouwereerd. ‘Dan ren ik gewoon weer terug met je. Omdat het kan.’
Heel wat honden komen hier samen, vertelt een bazinnetje me. Baasjes en vrouwtjes staan met elkaar te kletsen, met één oog op de meute.
Er is een waaier van hondenrassen aanwezig, om eens wat te noemen: labrador, Berner Sennen, kooiker, Malteser leeuwtje, Shih-Tzu, Bordeaux dog. Naast de dure merken zijn er ook tweede kans-hondjes van onbekende afstamming, herplaatsingen uit het asiel. Met een hond die de naam Judas draagt, lijkt de toon gezet. ‘Hij is vernoemd naar de goede Judas. Judas Thaddeus.’ legt zijn baasje uit. Dat was de beschermheilige van de hopeloze gevallen. Nou, dat is hij ook.’
De honden hijgen van hun intensieve loltrapperij tot het tijd wordt om te gaan.
Van hun aanwezigheid blijft niets anders over dan die natte stapjes op het brugdek.
Deze column is eerder geplaatst in het Langedijker Nieuwsblad/14 augustus 2020
