Fragment Open slot
| |
“Buurvrouw, heb je misschien een momentje?” Addy had Luc niet zien komen. Nu ze haar kas uit liep, sprak hij haar aan. “Tuurlijk, buurman. Wat kan ik voor je doen?” Hij haalde een kamerplant tevoorschijn uit zijn schuurtje. “Je expertise heeft inmiddels ook mevrouw Hamminga bereikt…” Met haar handen op haar heupen luisterde Addy geamuseerd naar het bloemrijke taalgebruik van Luc. “Oh… een kamerplant. Mijn expertise strekt zich niet uit tot de zogeheten binnenhuisflora.” Ze verzon ter plekke een duur woord, om in de lijn van Luc’s vocabulaire te blijven. “Wat mankeert deze patiënt?” “Deze dieffenbacchia tiert niet.” verklaarde Luc, kernachtig maar daarom nog niet duidelijk. “Geef maar hier.” Addy keek op haar horloge. “Je timing is perfect, overigens. Het is koffietijd, sluwe baas.” Addy wist wel dat dieffenbacchia’s giftig waren. Uit voorzorg trok ze handschoenen aan. Het was niet makkelijk om de plant uit zijn pot te krijgen. “Zo te zien heeft deze jongen te kleine schoenen aan.” “Ah, een podologisch probleem!” begreep Luc. “Dit vraagt om rigoureuze maatregelen, vrees ik.” De wortelkluit moest bijgesneden worden. Doorgaans stimuleerde dat een plant om nieuwe wortels te maken. Met een ruimere pot en wat verse potgrond erbij, maakte een plant dan een nieuwe start. Maar of het bij een kamerplant ook zo werkte? | “Ik weet geen andere oplossing, dus ik durf geen garanties te geven.” Addy pakte haar favoriete mes. Luc twijfelde ergens anders aan. “Nou, als ik dat mes zo eens bekijk, denk ik niet dat het een succes wordt.” “Ga niet op het uiterlijk af, buurman. Na dertig jaar professioneel gebruik mag je wel stellen dat dit mijn beste stuk gereedschap is.” Luc knikte, alsof hij dat dan maar moest aannemen. “Niet op het uiterlijk afgaan. Nee, daardoor leer je het karakter niet kennen. Dat geldt dus voor messen net zo goed als voor mensen.” Addy werkte snel. Ze gaf de ‘geholpen’ plant een ruimere binnenpot uit haar enorme voorraad en vulde die bij potgrond. Wat Luc zei, ontging haar echter niet. “Heb je het over jezelf?” Luc, die Addy’s handelingen geboeid had gevolgd, keek haar aan. “Ik ken mezelf wel. Maar hoe zit het met jou?” “Zou ik mezelf niet kennen? Wat geeft jou dat idee? Jij hebt wel vaker van die raadselachtige opmerkingen. Daarmee heb je me van de week een nacht uit de slaap gehouden.” Hij verontschuldigde zich met de hand op het hart. “Geenszins mijn bedoeling.” “Waarom lach je er dan zo ondeugend bij?” Addy bracht de koffie naar buiten. “Los die raadseltjes nu maar eens voor mij op, voordat ik weer een nacht lig te puzzelen zonder resultaat.” Luc pakte de koffie aan. “Bij wie moet ik beginnen?” |
| Social media
Contactafrabeemsterboer.ab@gmail.com / www.afrabeemsterboer.nl
Aanbod |