DAT KUN JE TOCH WEL ZIEN

Een oude mevrouw schuifelt met haar rollator voorbij de marktkraam. Ze kijkt belangstellend naar de uitgestalde boeken. ‘Zit er wat tussen voor u?’ vraag ik.

Ik loop om de kraam heen. ‘Zal ik u er wat over vertellen?’

Dat wil weleens helpen om een boek verkocht te krijgen, weet ik.

Ik eindig bij De tuin van Teun: ‘En deze speelt zich af in Sint Pancras.’

‘Dan moet ik die hebben.’ zegt de mevrouw. ‘Daar kom ik vandaan.’

‘Oh, echt?’ reageer ik, weliswaar belangstellend, maar ook een beetje op de automatische piloot.

‘Ja,’ zegt ze. ‘Dat kun je toch wel zien.’