EEN BEETJE SPANNING MAG WEL

Veel mensen houden van varen. Veel mensen houden van een goed verhaal.

Ik ook.

Het was een kleine gedachtesprong om die twee voorliefdes te laten samenvallen.

Ik stond verbaasd toen ik me dat bedacht. Tegelijkertijd verbaasde ik me er over dat ik dat nooit eerder had bedacht.

Naar een goed verhaal luisteren aan boord van een boot. Daar kon ik iets leuks van maken!

Alleen… ik moest dat verhaal nog schrijven.

Bedenk maar eens wat.

In gedachten zag ik een koolvlet langs de historische bezienswaardigheden van Broek op Langedijk varen. Het eerste haakje had ik, op grond van de geschiedenis: als ik nou eens een jaartal koos waarin er voor het dorp belangrijke gebeurtenissen plaatsvonden?

En wat kon ik met die historisch beladen locaties?

Ze liggen er als stille getuigen bij, ze geven niets prijs. De kerk slaat elk kwartier, zoals hij al eeuwenlang doet. De iep, die zich mag voorstaan op de titel ‘oudste boom van Langedijk’, voegt nog steeds jaarringen toe aan zijn cv.

Schattig, romantisch, nostalgisch… Maar het is niet genoeg.

De dynamiek in het verhaal moet komen van mensen en hun eigenaardigheden. List en bedrog, onrecht en rechtvaardigheid, diefstal, romantiek en liefde.

Jongelui, ouwelui, rechtschapen en vals, hoe kon ik die mensen tot leven laten komen?

Die mensen van toen moesten hun ding gaan doen. Er moesten boten gebouwd worden, er moest brood gebakken worden, er moest groenten geveild worden. Waar dat in 19-toen gebeurde, is heden ten dage nog te zien.

Ik had wat losse flarden in mijn hoofd. Hoe kon ik die tot een goed lopend  - het liefst spannend - verhaal smeden?

Praten met vriend Ron Wolters gaf me een nieuwe kijk én inspiratie.

Het idee voor de verhalenvaartocht kreeg vorm en inhoud. En een naam die de lading beter dekte: het Mysterie van Langedijk.

Foto: Alexandra Heeremans